Omnēs conticuērunt intentīque ōra tenēbant.

Inde pater Aenēās ab altō torō sīc orsus est:

“Rēgīna, mē īnfandum dolōrem renovāre iubēs,

ut Danaī Troiānās opēs et lāmentābile rēgnum

ēruerint, et miserrima quae ipse vīdī

et quōrum pars magna fuī. Quis mīles

Myrmidonum Dolopumve aut dūrī Ulixī

fandō talia ā lacrimīs temperet? Et iam nox ūmida

dē caelō praecipitat et cadentia sīdera somnōs suādent.

Sed sī tantus amor tibi est cognōscere cāsūs nostrōs

et audīre breviter suprēmum labōrem Troiae,

quamquam animus meminisse horret lūctūque refūgit

incipiam.

Ductōrēs Danaum frāctī bellō et repulsī fātīs

tot iam lābentibus annīs

equum īnstar montis dīvīnā arte Palladis

aedificant, et costās sectā abiete intexunt;

eum esse vōtum prō reditū simulant; ea fāma vagātur.

Hūc furtim dēlēcta corpora virum sortītī

caecō laterī inclūdunt penitusque cavernās ingentēs

uterumque armātō mīlite complent.

Est in cōnspectū Tenedos, nōtissima īnsula fāmā,

dīves opum dum rēgna Priamī manēbant,

nunc est tantum sinus et statiō male fīda carīnīs:

hūc prōvectī in dēsertō lītore sē condunt.

Nōs eōs abiisse et Mycēnās ventō petiisse ratī sumus.

Ergō omnis Teucria longō lūctū sē solvit:

portae panduntur, et iuvat nōs īre ad Dōrica castra

dēsertōsque locōs lītusque relictum vidēre:

hīc manus Dolopum tendēbat, hīc saevus Achillēs tendēbat;

hīc locus erat classibus, hīc aciē certāre solēbant.